Yıl bitiyor... Zorlu, yorucu bir yıldı ve bir salgınla sınandık. Tüm sıkıntılara rağmen hiç unutamayacağım anlar da vardı. Birlikte hatırlayalım mı?

- Evlerini birer okula dönüştüren ve dolaptan, kapıdan yazı tahtası yapan öğretmenlerimizi...

- "Ööretmenim boğön canlı ders var mı" diyerek bütün çocukların sesi olan yavruyu... 

- Evden katıldıkları canlı derslere okul formasıyla giren çocukları... 

- Evinde elektrikler kesildiği için karakola gidip 'Canlı dersim var, internetinizi kullanabilir miyim' diyen öğretmeni... 

- "Çocuklar dersteler diye sokakta bağıramaz olduk" diyerek Kızılay'da yolumu kesen simitçiyi... 

- Muhtar odasını EBA destek noktasına çevirip kendisi dışarıda çalışan muhtarı... 

- Zoom üzerinden yaptığımız öğretmen buluşmalarında 'Bizim eve gelsenize, oynarız' diyen kuzuyu... 

- Kalp ve virüs resimleriyle dolu binlerce mektubu... 

- 23 Nisan'da ülkece balkonlardan, pencerelerden, bahçelerden İstiklal Marşımızı okuyuşumuzu... 

- Evlerindeki fazla bilgisayarların içini temizleyerek getirip bize teslim eden, "Evde duracağına çocuklar kullansın" diyen insanımızı...

- "Cevabını siz de bilmiyorsunuz ama yine de sorayım; salgın ne zaman biter, okul ne zaman açılır" diyen binlerce insanı... 

- Yarısı 'Okullar açılsın', yarısı 'Okullar kapansın' diyen velilere Ziya Hoca'nın bakışlarını...

Hiçbirini unutmayacağım. Bütün zorluklar gibi umarım bugünleri de gelip geçtiğinde sadece bize kattıkları, kazandırdıkları, öğrettikleriyle hatırlayacağız.